Πρόκειται για την αυτοβιογραφία ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα. Είχα διαβάσει το βιβλίο αυτό του Ζαν Πωλ Σαρτρ μέρες πριν αλλά δεν έπαιρνα απόφαση να γράψω για αυτό γιατί δεν έβρισκα τα λόγια να το περιγράψω. Έτσι, θα αφήσω τα αποσπάσματα να μιλήσουν από μόνα τους.
Στο πρώτο μέρος περιγράφει τα παιδικά του χρόνια, τα πρώτα του αναγνώσματα και η πολύ στενή σχέση του με τα βιβλία.
«Τα βιβλία μου ήταν τα πουλιά και οι φωλιές μου, τα κατοικίδια ζώα μου, ο στάβλος και η εξοχή μου, η βιβλιοθήκη ήταν το σύμπαν παγιδευμένο σε έναν καθρέφτη. Είχε τον ατέλειωτο πλούτο, την ποικιλία, το απρόβλεπτο.»
«Για να ξαναβρώ τη χαρά επανέκαμπτα στον συμβολικό μου έκτο όροφο, ανάσαινα και πάλι τον ασφυκτικό αέρα των Γραμμάτων, το Σύμπαν απλωνόταν στα πόδια μου και κάθε πράγμα ικέτευε ταπεινά ένα όνομα. Δίνοντας το όνομα ήταν σαν να το δημιουργούσα και ταυτόχρονα να το αποκτούσα. Δίχως αυτή την κεφαλαιώδη ψευδαίσθηση, δεν θα είχα γράψει ποτέ.»
Οι σχέσεις του με τα άλλα μέλη της οικογένειάς του:
«Ο Κάρλ Σβάιτσερ μου βρήκε πιο αξιοπρεπείς καθηγητές. Τόσο αξιοπρεπείς που τους ξέχασα όλους. Μέχρι τα δέκα μου, ήμουν μόνος ανάμεσα σε έναν γέροντα και δυο γυναίκες.»
«είχα μάθει να βλέπω των εαυτό μου με τα μάτια τους, ήμουν παιδί, αυτό το τέρας που κατασκευάζουν οι μεταμέλειές τους»
«Ένας πατέρας θα με είχε παραφουσκώσει με ανυποχώρητες εμμονές` διαπλάθοντας τις αρχές μου από τις διαθέσεις του, τη γνώση μου από την άγνοιά του, την περηφάνια μου από τις μνησικακίες του, το νόμο μου από τις μανίες του, θα είχε ενδημήσει εντός μου` αυτός ο αξιοσέβαστος ενοικιαστής θα με είχε κάνει να σέβομαι τον ίδιο μου τον εαυτό.»
Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται στις συγγραφικές του προσπάθειες.
«Σηκωνόμουν, περιφερόμουν στο διαμέρισμα με διάθεση εμπρηστή` ποτέ δεν έβαλα φωτιά: υπάκουος λόγω συνθηκών, διάθεσης, συνήθειας, αργότερα έγινα ρέμπελος επειδή είχα οδηγήσει την υποταγή στα άκρα.»
«Οι ικανοί στην απόδοση δεν υπάρχουν. Και αυτό οφείλεται στη φύση του Λόγου: μιλάμε στη γλώσσα μας αλλά γράφουμε σε ξένη γλώσσα»
«Δραπέτευα από την κωμωδία: δεν εργαζόμουν ακόμη, όμως δεν έπαιζα πια, ο ψεύτης έβρισκε την αλήθεια του στην επεξεργασία των ψεμάτων του. Γεννήθηκα από το γράψιμο: πριν από το γράψιμο υπήρχε μόνο ένα παιχνίδι κατόπτρων` ήδη από το πρώτο μου μυθιστόρημα ήξερα ότι ένα παιδί είχε εισχωρήσει στο παλάτι των κατόπτρων.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου