Σελέστεια

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της Πατρίτσιας Κολαϊτη με τον τίτλο «Σελέστεια» (Νεφέλη 2007). Είναι μια πολύ καλή προσπάθεια από μια γυναίκα μόλις 31 ετών. Αυτό που κυρίως φαίνεται να την απασχολεί είναι η μοναξιά. Στο ποίημά της “ένα πουλί χτύπησε τα φτερά του τρομαγμένο” αισθάνεται κανείς την απογοήτευση και την πίκρα από την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου. Η μοναξιά, για την ακρίβεια ερημιά παρομοιάζεται με την ακρογιαλιά από την οποία έφυγαν τα πουλιά, με το σπίτι που σιγά-σιγά το τρώει το κύμα, ενώ σε άλλο ποίημα με «το κοριτσάκι που δεν έχει ποδαράκι/ και κρατάει το μπαστουνάκι του». Η τελευταία φράση είναι εμπνευσμένη από ένα τετράχρονο κορίτσι που υπό ψυχιατρική παρακολούθηση ύστερα από τη δολοφονία των γονιών του του ζητήθηκε να φτιάξει μια ζωγραφιά με τον εαυτό του και εκείνο έφτιαξε «ένα κοριτσάκι που δεν έχει ποδαράκι και κρατάει το μπαστουνάκι του».

Στη “Νηνεμία Απριλίου” η τελευταία στροφή σχεδόν περιέγραφε την περασμένη μου Άνοιξη:

“Καμιά φορά

τέτοια διλήμματα

τρυπώνουν μέσα σου πριν γεννηθείς

κι ύστερα έρχονται με ορμή και σε σαρώνουν”