Δεν το άφησα από τα χέρια μου παρά μόνο όταν το τελείωσα. Πρόκειται για την περιπέτεια ενός ατόμου που για πρώτη φορά είναι καπετάνιος σε ένα καράβι (άλλωστε η αρχική σκέψη του συγγραφέα για τον τίτλο του έργου ήταν “πρώτο καπετανίκι”). Από την αρχή του ταξιδιού παρουσιάζονται αντιξοότητες καθώς το πλοίο δεν κινιόταν λόγω νηνεμίας, το πλήρωμα, στην πλειονότητά του άρρωστο και τα φάρμακα λιγοστά. Μέσα από τις αντιξοότητες, σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ο καπετάνιος φτάνει από τη νεότητα στην ωριμότητα.
Με άγγιξε καθώς μιας ζωή ονειρευόμουν να κάνω ένα ταξίδι σαν κι αυτό. Να ζω τον κίνδυνο, να παίρνω αποφάσεις, να ξεπερνώ τα προβλήματα που προκύπτουν. Εν πολλοίς τέτοιου είδους συγκινήσεις προσφέρει και η δουλειά του μηχανικού, η οποία μοιάζει με αυτή του καπετάνιου περισσότερο απ’ όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά. Ο μηχανικός στο εργοτάξιο και ο καπετάνιος στο πλοίο είναι όπως ο μαέστρος στην ορχήστρα. Όμως σε ένα εργοτάξιο το κάθε συνεργείο φεύγει αφού εκτελέσει την εργασία για την οποία είναι προορισμένο, χωρίς να δει το έργο αποπερατωμένο. Έτσι δεν υπάρχει αυτή η συντροφικότητα που φαίνεται διάχυτη σε όλο το βιβλίο. Οι ζωές των ναυτικών ενός καραβιού συνδέονται μεταξύ τους.
v «Προχωράς αναγνωρίζοντας τα σημάδια των προγενέστερων συνεπαρμένος, διασκεδάζοντας, παίρνοντας όπως έρχονται μαζί τις αναποδιές και τις καλοτυχίες – όπως τα φέρνει η τύχη ή ο διάβολος, καθώς λένε -, τη γραφική κοινή μοίρα που κρύβει τόσες πολλές δυνατότητες για τους άξιους ή ίσως για τους τυχερούς. Ναι, προχωρά κανείς. Και μαζί προχωρά και ο καιρός – ώσπου πέρα μπροστά διακρίνεις μια γραμμή σκιάς που σε προειδοποιεί ότι και ο τόπος της πρώιμης νιότης πρέπει να μείνει πίσω.»
v «Ο δρόμος θα ήταν μακρύς. Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν εκεί που λαχταρά η καρδιά μας είναι μακριοί.»
v «Να’ τα: άστρα, ήλιος, θάλασσα, φως, σκότος, στερέωμα, άβυσσοι υδάτων, τα θαυμαστά έργα της Επταημέρου, όπου η ανθρωπότητα πήγε, φαίνεται, στα τυφλά και μπλέχτηκε απρόσκλητη. Ή μπορεί πάλι να παγιδεύτηκε με δόλο. Όπως κι εγώ δόλια παγιδεύτηκα σ’ αυτό το αποτρόπαιο, στοιχειωμένο από το θάνατο, καπετανίκι...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου