Πολύ καιρό στα best-sellers και ομολογώ ότι το αγόρασα περισσότερο από περιέργεια, μια και δεν έχω διαβάσει άλλο έργο του Κόου. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, με ευαισθησία, σαν να ξεφυλλίζεις ένα παλιό οικογενειακό άλμπουμ. Αυτό είναι και το θέμα του: μια ηλικιωμένη γυναίκα αφηγείται την ιστορία της ζωής της καταγράφοντας σε κασέτες περιγραφές φωτογραφιών γιατί απευθύνεται στην τυφλή ανηψιά της. Με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες αναλύονται οι διαπροσωπικές σχέσεις της ηρωίδας και τα γεγονότα που οδήγησαν στην ανάπτυξη των ιδιαίτερων δεσμών ανάμεσα στην ηρωίδα και την ξαδέλφη της, την ανηψιά και την απομάκρυνση της τελευταίας από τη ζωή της ηλικιωμένης αφηγήτριας.
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η περιγραφή της σκληρής και απορριπτικής συμπεριφοράς μια «τυπικά» σωστής μητέρας στην κόρη της και το πώς αυτό οδήγησε την κόρη της να υιοθετήσει την ίδια στάση στο δικό της παιδί, Συμπεριφορές, στάση ζωής καθώς και το τυχαίο (σχεδόν υπερφυσικό) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην απρόσμενη κατάληξη της ιστορίας.
2 σχόλια:
Είναι γοητευτιότατος ο Κόου, ειδικά "Η λέσχη των καπετάνιων" και "Ο κλειστός κύκλος", μελέτη ανθρώπινων σχέσεων! Αυτό δεν το' χω διαβάσει αλλά θα σπεύσω!
Δεν είχα διαβάσει άλλα του Κόου αλλά εχω την εντύπωση από αυτά που ακούω ότι τα προηγούμενα ήταν καλύτερα. Μάλλον θα πρέπει να διαβάσω κάποιο άλλο έργο του γιατί το "Σαν τη βροχή πριν πέσει" δεν με ενθουσίασε. Το βρήκα γλυκό αλλά ήταν από αυτά που με το που τα κλείνεις αρχίζεις να τα ξεχνάς.
Δημοσίευση σχολίου