Η περί θεού αυταπάτη

Δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις ως προς τις κατηγορίες των βιβλίων που επιλέγω. Απλά, έχω παρατηρήσει ότι, ανάλογα με το βιβλιοπωλείο, προτιμώ συχνότερα κάποιες κατηγορίες ένανρι άλλων. Συγκεκριμένα, στην Πρωτοπορία αγοράζω συχνότερα ποίηση και παλιότερες εκδόσεις ενώ στον Παπασωτηρίου (το υποκατάστημα εντός Πολυτεχνειούπολης) δοκίμια και νέες εκδόσεις ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας.
Εκείνο το απόγευμα που βρέθηκα στον Παπασωτηρίου δεν είχα πρόθεση να αγοράσω κάποιο βιβλίο, απλά συνόδευα την αδερφή μου. Πόσο μάλλον για ένα βιβλίο που ασχολείται με το αν υπάρχει θεός, μια που είχα ήδη καταλήξει ότι δεν υπάρχει. Ακόμα χειρότερα, δεν είχα χρήματα μαζί μου. Χωρίς να καταλάβω πως έγινε, μετά από λίγα λεπτά έβγαινα με το βιβλίο ανά χείρας (με δανεικά από την αδερφή μου).
Όταν έφτασα στο γραφείο το ξεφύλλισα για να δω περι τίνος πρόκειται και πριν καν φτάσω στα περιεχόμενα, διάβασα ένα πολύ ωραίο απόσπασμα.
"Δεν αρκεί να βλέπεις ότι ένας κήπος είναι όμορφος χωρίς να πιστεύεις ότι υπάρχουν νεράιδες στο βάθος του;"
Τα επιχειρήματα του συγγραφέα ήταν πνευματώδη, εξαιρετικά ενδιαφέροντα και γενικά είναι ένα βιβλίο που δεν το άφηνα εύκολα από τα χέρια μου. Επιγραμματικά, θα έλεγα ότι αξίζει να διαβαστεί.