Καθυστερώ με τις αναρτήσεις γιατί δεν έχω Internet σπίτι και στο ΕΜΠ είχε πέσει δουλειά. Παρ' όλα αυτά διαβάζω και μάλιστα αρκετά. Τελευταία ασχολήθηκα και με κάποιες ποιητικές συλλογές ξεκινώντας από εκείνη της Άννας Γριμάννη.Όπως φανερώνει και ο τίτλος, η έμπνευση αντλήθηκε από εικόνες της Βενετίας. Μου είναι κάποιες φορές δύσκολο να καταλάβω «τι θέλει να πει ο ποιητής» γι’ αυτό και συνήθως διαβάζω αρκετές φορές μια ποιητική συλλογή πριν αποφασίσω να γράψω κάτι γι’ αυτή. Αυτό συμβαίνει κυρίως από φόβο μήπως εξαιτίας της δικής μου ανικανότητας να κατανοήσω, αδικήσω ένα αξιόλογο έργο.
Προσπάθησα, αλλά τα ποιήματα της Άννας Γριμάνη δεν κατάφεραν να με συγκινήσουν ιδιαίτερα. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως συνδέεται στροφή με στροφή για να μην πω στίχος με στίχο. Εντύπωση μου έκανε η χρήση του γαλάζιου ως επίρρημα π.χ. «έλειωνε γαλάζια», «μίλησε γαλάζια», «να κλαις γαλάζια», «σε αγαπά γαλάζια».
Μερικές ωραίες εικόνες που στάθηκα παραπάνω:
«Και η λίμνη
Μια λίμνη που διατίθεται στη γραφή
Ενώ περνάς κορδόνι στα παπούτσια
Τις ακτές της»
«Η υπόληψή της σταγόνα λαδιού
Απλώθηκε στο νερό σου»
2 σχόλια:
Πολλές μάλιστα φορές έχει κανείς βάσιμες υποψίες ότι ούτε αυτός ό ίδιος ό δημιουργός θά ήταν είς θέσιν νά ερμηνεύσει τό δημιούργημά του. Στήν ποίηση όμως, τό καθήκον αυτό τό έχει αποκλειστικά καί μόνον αυτός ό οποίος είχε τήν έμπνευση νά καταπιαστεί μέ τό πόνημα καί επομένως ό δημιουργός μένει αλώβητος όσο τό δυνατόν.
Πολύ ωραίο το site σας κ. Σκιαδά. Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα κείμενα, αλλά το κείμενο "περί συγγραφέων και αναγνωστών", όπως και "το φαινόμενο των καλών παιδιών" μου έκαναν άριστη εντύπωση!
Δημοσίευση σχολίου