Οι Άνθρωποι από καλαμπόκι

Έχουν περάσει μήνες από τότε που αναζητούσα το βιβλίο του Σωτάκη "Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι". Τότε που τυχαία "πήρε το μάτι μου" στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας το βιβλίο του νομπελίστα συγγραφέα Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας "Οι Άνθρωποι από καλαμπόκι". Μου έκανε εντύπωση το οπισθόφυλλο:
"Το καλαμπόκι συνοδεύει τους αννθρώπους της Κεντρικής Αμερικής από τη γέννηση μέχρι και το θάνατό τους. Αποτέλεσε το βασικό οικονομικό στήριγμάτους και γύρω από αυτό αναπτύχθηκαν πολλοί μύθοι και έθιμα των λαών που ζουν στην Κεντρική Αμερική."

Ομολογώ ότι σε κάποια σημεία η αφήγηση φαινόταν να μην προχωράει και κουράστηκα. Πολλές φορές, μάλιστα το άφησα για να διαβάσω άλλο βιβλίο. Η επιμονή μου όμως να το ολοκληρώσω με δικαίωσε και κλείνοντάς ήμουν ενθουσιασμένη. Έχω να παρατηρήσω το περίεργο φαινόμενο δηλαδή, να μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον ένα βιβλίο όσο το διαβάζω και αφού το ολοκληρώσω να λέω "ε, και;" (βλ Περηφάνια και προκατάληψη), ενώ σε άλλα να κουράζομαι και να "πιέζω" τον εαυτό μου να τα ολοκληρώσει αλλά στο τέλος να μένω ενθουσιασμένη.

Ο μύθος, η λαική γλώσσα των Ινδιάνων, οι παραδόσεις, το μεταφυσικό και το συμβολικό είναι τόσο έντεχνα δεμένα που μια δεύτερη και τρίτη ανάγνωση θα δώσει πολύ περισσότερες ερμηνείες αλλά χωρίς να μειωθεί η απόλαυση.

Ως ενδεικτικά της γραφής παραθέτω:

• "Γη απογυμνωμένη, γη χωρίς ύπνο, γη φορτωμένη καλαμπόκι και όνειρα, ο Γκασπάρ που έπεφτε από 'κει που πέφτει το χώμα, γη φορτωμένη καλαμπόκι λουσμένησε ποτάμια με νερά που βρομίσανε απ' την πολλή αγρύπνια, με πράσινα νερά στο ξενύχτι του απέραντου δάσους που θυσιάστηκε για το καλαμπόκι που έγινε άνθρωπος σποράς καλαμποκιού"
• "Μέσα στο λιβάδι υπήρχε ένα μουλάρι, πάνω στο μουλάρι υπήρχε ένας άνθρωπος και μέσα στον άνθρωπο υπήρχε ένας νεκρός"
• "Όταν το σπέρνουν για φαγώσιμο γίνεται ιερή διατροφή του ανθρώπου που πλάστηκε από καλαμπόκι. Όταν το σπέρνουν για εκμετάλλευση γίνεται πείνα για τον άνθρωπο που πλάστηκε από καλαμπόκι"
• "Χάθηκαν οι θεοί αλλά απόμειναν οι μύθοι, και οι μεν και οι δε απαιτούν θυσίες` χάθηκαν τα μαχαίρια από οψιδιανό για να ξεριζώνουν από το στήθος την καρδιά του θυσιασμένου, αλλά απόμειναν τα μαχαίρια της απουσίας που πληγώνει και τρελαίνει."