Από την πρώτη σελίδα του βιβλίου βρήκα ένα Μουρακάμι όπως τον περίμενα. Η ροή κυλάει αβίαστα, ωραίες εικόνες, μα πάνω απ' όλα οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες του βιβλιου το κάνουν μαγευτικό.Πρόκειται για ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα που πραγματεύεται τη ζωή η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το θάνατο και όχι το αντίθετό του.
Σε γενικές γραμμές με άφησε ικανοποιημένη, αλλά περίμενα κάτι πιο "δυνατό", για ένα συγγραφέα με τις δυνατότητες του Μουρακάμι.
2 σχόλια:
Το γράψιμο του Μουρακάμι είναι μαγευτικό, αλλά δεν ανήκω στην ομάδα των "μουρακαμικών", συναρπάζει από τη μια κι από την άλλη σα ν' αφήνει κάτι μισό, ημιτελες. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, μου φάνηκε σκιώδης (δηλαδή λίγο αφύσικη, λειψή) η παρουσία της Ναόκο), να το πω αλλιώς, "με τσάντισε".
Ακόμα πιο έντονη η αίσθηση αυτή μου έμεινε μετά το "Κουρδιστό πουλί" που τέλειωσα μόλις χτες.
Μου αρέσει ο Μουρακάμι, αλλά το Νορβηγικό Δάσος μου φάνηκε απελπιστικά ίδιο με το Κουρδιστό πουλί. Διαβάζεται πολύ ωραία, αλλά στο τέλος μου λείπει η αίσθηση της ικανοποίησης, αυτή η "τσεκουριά στην παγωμένη θάλασσα μέσα μας" που γράφεις και στο μπλογκ σου.
Δημοσίευση σχολίου