Πολύ ώρα προσπαθώ να βρω τις πρώτες λέξεις για να περιγράψω τις "εξομολογήσεις" αλλά δυσκολεύτηκα αφάνταστα. Και επειδή όποιος με γνωρίζει ξέρει ότι τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ πιεσμένη από άποψη χρόνου, απλά θα αφήσω το βιβλίο να μιλήσει μόνο του μέσα από δυο αποσπάσματα." Ω δίκαιο λεπτοφυές και ισχυρό όπιο! Για το φτωχό και για τον πλούσιο, για τις πληγές της καρδιάς που ποτέ δεν επουλώνονται,"για τους πόνους που ωθούν το πνεύμα στην ανταρσία" εσύ είσαι το καταπραϋντικό βάλσαμο. Μελίρρυτο όπιο! Με τη δική σου μεθυστική ρητορεία πετάς μακριά τους λόγους της αγανάκτησης. Και στον ένοχο, δίνεις για μια νύχτα τις ελπιδες της νιότης του και του ξεπλένεις τα χέρια από το αίμα. Στον υπερύφανο μια σύντομη λησμονιά για τα "ανεπανόρθωτα λάθη και τις προσβολές που δεν έλαβαν εκδίκηση", εσύ συγκαλείς στο δικαστήριο των ονείρων ψευδομάρτυρες για να νικήσει η βασανισμένη αθωωότητα"
"Ο οπιομανής δεν χάνει καμία από τις ηθικές ευαισθησίες και φιλοδοξίες του. Επιθυμεί και ποθεί όσο ποτέ άλλοτε, να πραγματοποιήσει ό,τι πιστεύει πως είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί, και αισθάνεται βαθειά υποχρεωμένος, αλλά η πνευματική σύλληψη του τι είναι δυνατό να κάνει, συνεχώς ξεπερνά τις δυνάμεις του, όχι μόνο στην εκτέλεση, αλλά ακόμη και στην προσπάθεια. Βρίσκεται κάτω από το βάρος του φόβου και του εφιάλτη. Έχει μπροστά του όλα όσα θα έκανε ευχαρίστως, ακριβώς όπως κάποιος είναι με το ζόρι περιορισμένος στο κρεβάτι του από της ατονίακάποιας ασθένειας, και είναι αναγκασμένος να είναι μάρτυρας κάποιας προσβολής ή βρισιάς που απευθύνεται σε ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Καταριέται τα μάγια που τον αλυσόδεσαν. Θα έδινε ακόμα και τη ζωή του για να μπορέσει να σηκωθεί και να περπατήσει αλλά είναι αδύναμος σαν παιδάκι, και ούτε να προσπαθήσει δεν μπορεί."
Πρόκειται για ζωντανές, δυνατές περιγραφές. Είναι από τα έργα που αλλάζουν τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο γύρω σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου