Έχουν περάσει πολλά χρόνια χωρίς να ακούσω για τη συγγραφέα του βιβλίου. Ήμουν στο Δημοτικό όταν η δασκάλα, μας πρότεινε ένα καινούριο, πολύ καλό βιβλίο κάποιας που λεγόταν Μαριάννα Κορομηλά (και όχι Ρούλα, όπως μας τόνισε, που τότε ήταν και πολύ της μόδας). Προσπαθώ να θυμηθώ για ποιο βιβλίο μας είχε μιλήσει, και κατέληξα πως μάλλον είναι το "Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα". Βάζω κάτω τις ημερομηνίες αλλά δεν μου βγαίνουν. Το 1988 που εκδόθηκε ήμουν μόλις 7 χρονων.Οπως και να 'χει φτάσαμε τώρα, στο 2008 που ξανακούω αυτό το όνομα και συνοδεύεται για ακόμα μια φορά από καλές κριτικές. Φυσικά και αγόρασα το βιβλιο!
Δεν θα περάσω σε περιγραφή της υπόθεσης αφού το έχουν κάνει πολλοί πριν από μένα:
Αναγνώστρια
Χριστίνα
ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ
Δημήτρης Αθηνάκης
Σε γενικές γραμμές το βρήκα ενδιαφέρον: μου άρεσε η παρουσίαση του Μογγολικού πολιτισμού για τον οποίο δεν είχα ακούσει το παραμικρό, το άρωμα των ταξιδιών στην Ανατολή, η παρομοίωση της Μαρίας (όπως και της κάθε Μαρίας) με την Ιφιγένεια. Ομως, παρά το γεγονός ότι διαβάζεται ευχάριστα, το βρήκα κατώτερο των προσδοκιών μου (ίσως λόγω αυξημένων προσδοκιών). Όπως λέει και η Χριστίνα, "η παρουσία της συγγραφέως είναι πολύ έντονη, κατά τη γνώμη μου παραπάνω απ' ότι θα έπρεπε", ενώ δεν κατάφερε να με συγκινήσει ιδιαίτερα . Ηταν από αυτά τα βιβλία που με το που τα κλείνω δεν έχουν άλλη επίδραση στον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι ή βλέπω τα πράγματα.
Σίγουρα όμως θα επιδιώξω να διαβάσω και το "Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα".
2 σχόλια:
Αρχικά, σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην παρουσίασή μου, Κων/να! Παρόλες τις αδυναμίες του βιβλίου που με κούρασαν, δε μπορώ να ισχυριστώ ότι "ήταν από αυτά τα βιβλία που με το που τα κλείνω δεν έχουν άλλη επίδραση στον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι ή βλέπω τα πράγματα". Με γοήτευσε το πάθος, ο ζήλος να γνωρίσει τη "μικρογεωγραφία" τόπων λίγο ως πολύ άγνωστων και μη τουριστικών, τη "βιωμένη εμπειρία, τον προφορικό λόγο, την ακατάγραφη μαρτυρία".
Μου είχε αρέσει πολύ περισσότερο το "Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα", καθώς και το "Τέσσερις ιστορίες για μια πανσέληνο"
Οταν ανεβάζω ανάρτηση για ένα βιβλίο συνήθως έχουν περάσει 2-3 μέρες από τότε που το διάβασα. Έτσι έχω ήδη ξεκινήσει το επόμενο. Στην περίπτωση της "Μαρίας των Μογγόλων" το βιβλίο που ακολούθησε ήταν το συυγκλονιστικότατο "Ολες οι ευτυχισμένες οικογένειες" του Φουέντες και έτσι ήμουν κατα τι αυστηρότερη. (Δεν είμαι ούτε και θα μπορούσα ποτέ να είμαι κριτικός, άλλωστε). Η "Μαρία των Μογγόλων" είναι ένα βιβλίο που αξίζει.
Δημοσίευση σχολίου