Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που πρωτοδιάβασα το έργο της Θεώνης Κοτίνη "Ανίδεοι Πάλι", ήταν αρχή του έτους. Συχνά το ξαναξεφύλλιζα και πάντα έβρισκα και κάποιο άλλο κομμάτι για να σταθώ. Δεν το έπαιρνα απόφαση να γράψω κάτι, κι ας το είχα υποσχεθεί στο φίλο μου το Δημήτρη. Ούτε τώρα θα γράψω, παρά μόνο την τελευταία στροφή από το αγαπημένο μου ποίημα.
"Καπνίζω όπως πατάς τη σκανδάλη
ελπίζοντας πως αν όχι σ' αυτό
τότε στο επόμενο τσιγάρο
θα σημαδέψω μια ολόκληρη λύπη
βαθιά στον πνεύμονα
και δεν θα αστοχήσω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου