Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Μην πας ποτέ μόνος στο Ταχυδρομείο

Από τα πολύ ωραία έργα, εκέινα που η πλοκή δεν σου επιτρέπει να τα αφήσεις από τα χέρια σου και το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο μέχρι το τέλος. Το βασικό θέμα είναι ο έρωτας. Ο έρωτας σε ανελεύθερα κομμουνιστικά καθεστώτα όπου δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν και κανένας δεν σε εμπιστεύεται. Σε ένα τέτοιο κλίμα πόσο εύκολα μπορεί να υπάρξει και να διατηρηθεί μια ερωτική σχέση;
Ένα πολιτικό θρίλερ που σε πολλά μου θύμισε το "1984" και την "Πλατεία Λένιν πρώην Συντάγματος" αλλά λίγο κατώτερο και από τα δυο.

5 σχόλια:

Vasilis Simeonidis είπε...

Κωννα, για μένα υπήρξε και κάτι περισσότερο από ερωτική ιστορία. Είναι και μια δημοσιογραφική όψη της Σοβιετίας.
Μου άφησε μια απορία που ψάχνω από τότε να διασταυρώσω σχετικά με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Ξεκίνησε από λάθος όπως αφηγείται ο Κούλογλου;

Επίτρψέ μου την παραπομπή: http://anagnosi.blogspot.com/2007/10/346.html

Κων/να είπε...

Μάλλον έχω ήδη διαβάσει πολλά για τη σοβιετική ένωση, γιατί αυτό που περισσότερο μου έκανε εντύπωση από το βιβλίο ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κομμυνιστικά καθεστώτα και πώς αυτή επηρεάζει τις ερωτικές σχέσεις. Αυτό πάντως για την πτώση του τείχους του Βερολίνου ούτε εγώ το έχω ξεκαθαρίσει.

Vasilis Simeonidis είπε...

Σχετικά με το Τείχος, αν βγάλεις ποτέ άκρη θα με ενδιέφερε να μάθω. Έγινε ένα πείσμα πια για μένα...

Ίσως έχεις δίκιο που στέκεσαι στη μυθοπλασία του βιβλίο αφού η ιστορική του διάσταση παραμένει ατεκμηρίωτη.

Τώρα σχετικά με την έλλειψη εμπιστοσύνης... και τα καθεστώτα του Υπαρκτού Αυταρχισμού και του Ανύπαρκτου Σοσιαλισμού είναι κάτι που που διατυπώνεται ήδη από το Θουκυδίδη στον Επιτάφιο. Αυτή την κρίση αξιοποιεί, ίσως ασυνείδητα, και ο Κούλογλου

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο αυτό για μένα ήταν μια πολύ έξυπνη παρωδία, που άγγιζε τα όρια της φάρσας! Έτσι, νομίζω ας εων, ότι μάταια ψάχνεις να βρεις ιστορική ακρίβεια στις περιγραφές.

Vasilis Simeonidis είπε...

Και όμως, Χριστίνα, είναι τόσο πρόσφατα τα γεγονότα (ξέρω κάποιους που ήταν εκεί) που δε μπορεί (μου έχει γίνει εμμονή) κάποιος θα το επιβεβαιώσει ή θα το διαψεύσει. Στο τέλος θα απευθυνθώ στον Κούλογλου>