Τι ζητούν οι βάρβαροι

Αγοράστηκε περυσι στις 28 Οκτωβρίου, απόγευμα όταν γύριζα απο τον Πόρο ψόφια στην κούραση. Σταμάτησα για τον καθιερωμένο καφέ στα ΣΕΑ πριν την Ελευσίνα όπου και υπάρχει βιβλιοπωλείο και ήταν ανοιοχτό εκείνη τη μέρα (φυσικά και το ήξερα, αυτός ήταν ο λόγος που σταμάτησα). Μια μέρα που για τους περισσότερους ήταν αργία, εγώ είχα πάρα πολλή δουλειά και αποφάσισα ότι μου άξιζε ένα δωράκι.

Κάτω απο το ταμείο βλέπω το "τι ζητούν οι βάρβαροι", και αφού είχα βεβαιωθεί για την αξία του βιβλίου και απο την αναγνώστρια (http://anagnostria.blogspot.com/2008/10/blog-post_14.html) θεωρησα ότι ήταν καλό δωράκι για τον εαυτό μου.

Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον από την αρχή. Το βασικό του θέμα είναι ένας λογοτεχνικός διαγωνισμός για το βραβείο Interbalkan. Τι γίνεται όμως όταν κάποιοι από τους διαγωνιζόμενους στα έργα τους περιγράφουν το ίδιο ιστορικό γεγονός, ο καθένας όμως διαφορετικά και από τη δική του οπτική; Όπως λέει και η αναγνώστρια: "Ο καθένας απ' αυτούς υπερασπίζεται τη δική του αλήθεια, που έχει να κάνει με την ιστορική πορεία της ταραγμένης αυτής περιοχής της Ευρώπης, και που η Ευρώπη αδυνατεί να κατανοήσει. Χαρακτηριστική είναι η στάση της εκροσώπου ενός γαλλογερμανικού καναλιού, της Ούτα Ράουντερμπεργκ, που παρακολουθεί το συνέδριο, αλλά που κάποια στιγμή απηυδησμένη το εγκαταλείπει χαρακτηρίζοντας όλη αυτή τη σύναξη ως "τρελοκομείο". "

Ποτέ δεν πίστεψα στην μοναδική, αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, αλλά στο ότι η αλήθεια μπορει να έχει πολλές πλευρές και προσπαθώ κάθε φορά να δω και την άλλη οπτική. Γι αυτό και μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο, αφού αποφεύγει την έστω και έμμεση τοποθέτηση του συγγραφέα, και παρουσιάζει απλά και αμερόληπτα τα γεγονότα του συνεδρίου. Ομως,"τα γεγονότα είναι η στιγμιαία συμβολή πολλών ιστοριών, που η διαδρομή τους, πριν και μετά, χάνεται στο πλέγμα της ζωής των ανθρώπων, ανάμεσα σε άλλες ιστορίες, και μόνο με υποθέσεις μπορούμε να τις αναπαραστήσουμε." Τελικά ίσως αυτή να είναι και η ομορφια της υποθεσης...

Μερικές στάσεις στο βιβλίο

• Βαλκανική φιλία! Εσύ ειρωνευόσουν τέτοια συνθήματα ακόμα και όταν έγραφες τα βιβλία που σου χάρησαν τη φήμη του διεθνιστή συγγραφέα. Δεν αγαπιούνται τα πλήθη, οι άνθρωποι αγαπιούνται

• Μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα. Όσο πιο αβέβαιη γίνεται μια αλήθεια τόσο φανατικοτεροι γίνονται οι πιστοί της

• "Ώστε λοιπόν" είπα "όλοι προσερχόμεθα εις αυτόν τον πόλεμον ως χαμένοι;" Ο Συνταγματάρχης Γεωργιάδης ώρθωσε το κορμί του και έστρεψε το βλέμμα προς τα εμπρος. "Όταν έχεις χάσει οριστικώς κάτι πολύτιμον" είπε "πολεμάς με πείσμα διά να αποκτήσης όλα τ΄άλλα."