Από την Πέμπτη με ταλαιπωρεί μια ίωση. Όχι κάτι ιδιαίτερα σοβαρό , αλλά τα απογεύματα δεν πάω στο γραφείο με την ελπίδα να μου περάσει με την ξεκούραση. Αμ δε! Την Κυριακή έτρεχα με τη σταδία για κάμποσα τοπογραφικά και όχι μόνο δεν κατάφερα να αναρρώσω, αλλά νομίζω ότι χειροτέρεψα.Το καλό είναι όμως ότι διάβασα τις ώρες που ήμουν στο κρεβάτι. Κατ' αρχήν τέλειωσα το τελευταίο βιβλίο του Μάρκαρη (που ήταν και το πρώτο του που πέφτει στα χέρια μου). Ο Αστυνόμος Χαρίτος βρίσκεται στην Πόλη για διακοπές, όπου εντελώς τυχαία του ζητείται να συνεργαστεί με τις Τουρκικές αρχές για τη σύλληψης μιας υπερήλικης δολοφόνου. Η γηραιά κυρία ζούσε τα τελευταία χρόνια στη Δράμα αλλά επιστρέφει στην Πόλη και διαπράττει και άλλους φόνους.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών έχουμε μια πολύ ωραία περιγραφή του ελληνισμού της Πόλης , των συνηθειών και των αντιλήψεών τους. Η αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στον Χαρίτο και τον Τούρκο αστυνομικό Μουράτ, υποχωρεί και δίνει τη θέση της στην κατανόηση. Μάλιστα ο Μουράτ δείχνει να καταλαβαίνει καλύτερα την ψυχολογία των ελλήνων της Πόλης, όπως σε ένα απόσπασμα λέει και ο ίδιος.
Μεγάλωσα στην τουρκική μειονότητα στη Γερμανία . Κάθε φορά που ένας Τούρκος σκότωνε, έκλεβε ή έδερνε, έφταιγε όλη η μειονότητα, γιατί μας θεωρούσαν όλους ίδιους. Εμπαινα το πρωί τμήμα και το πρώτο πράγμα που ακουγα ήταν "Είδες τι έκαναν πάλι οι δικοί σου;" [...] Καμιά πλειονότητα δεν κατάλαβε ποτέ τις μειονότητες. Εγώ καταλαβαίνω τους Ρωμιούς καλύτερα από σένα.
2 σχόλια:
απόλαυσα πραγματικά αυτό το βιβλίο , που ξεφεύγει απ' το να ρείναι μια απλώς αστυνομική ιστορία, αλλά δίνει μια ατμόσφαιρα με πολλές προεκτάσεις. Ίσως θα σ' ενδιέφερε κι η δική μου (λίγο ...φλύαρη!) παρουσίαση: http://anagnosi.blogspot.com/2008/09/blog-post.html
Το απόσπασμα που επέ΄λεξες είναι κατα τη γνώμη μου από τα πιο καίρια
Πολύ ωραία η παρουσίασή σου και μου αρέσει που είσαι αναλυτικότερη. Το βιβλίο μου άρεσε περισσότερο για τα "πιπεράτα σχόλια" που λες κι εσύ και το 'αρωμα της Πόλης.
Δημοσίευση σχολίου